Oostenrijk zaterdag 29 augustus 2015

Daar zijn we weer, na een goeie nacht te hebben geslapen werden we rond half 9 wakker.

De mand met het ontbijt stond netjes voor onze deur klaar met van alles erin, smaakte erg lekker.

Na het ontbijt de vuile vaat in de vaatwasser, heerlijk is dat!! Klaar voor vertrek.

Beneden met de bel geklingeld omdat er niemand te zien was, we wilde betalen en de mand van het ontbijt teruggeven. Ank kwam tevoorschijn en vroeg wat we gingen doen, maar dat wisten we zelf nog niet we wilde een route rijden toen kwam zij met de tip om naar de Weißensee te gaan. Ook gelijk gezegd dat ze de hele week wel voor broodjes mag zorgen en dat was geen probleem.

Maar eerst naar het naastgelegen dorpje Hermagor voor een Kärnten Card (hiermee kun je na aanschaf van zo’n pas a 36 euro, vele attracties of kabelbanen, panoramawegen gratis bezoeken, aangezien ik er veel van op het lijstje had staan halen we de passen er makkelijk uit).

In Hermagor aangekomen was het boerenmarkt, nou ja niks boeren aan het was gewoon markt zoals bij ons haha. De weg was afgesloten en moesten we verder rijden, eindelijk zagen we een plekje waar we de auto konden neerzetten, het was ondertussen al 27 graden (om 11 uur) dus we smoorde al weg in de volle zon. Op zoek naar de toeristeninfo (VVV).

Het dorpje rondgelopen maar niks geen grote i. Ships toen weer door de marktstraat en goed kijken, ze hadden dus voor het infogebouw een grote feesttent neergezet en de i zag je als je heel goed keek pffff. Door de feesttent naar binnen en achterin t hoekje konden we er uit en zo stonden we in het info kantoor. De dame zat nog te bellen en we moesten ff wachten, ondertussen heel de wand met folders bekeken en uitgezocht welke we mee zouden nemen, ah ze was klaar, vriendelijk als ze was heeft zo ons 2 passen op naam gegeven en een dik boek met alle attracties waar je terecht kunt. Wij ook weer  happy.

De auto weer opgezocht om ff af te koelen in de airco, heerlijk!!!

Op naar de Weißensee over een zeer slingerende weg (dacht nog ff aan mn pilletjes van Curacao voor wagen/zeeziekte) STOP!! Panoramauitzicht over het meer!! Nou t was 5 minuten omhoog klimmen maar die conditie van mij (conditie van een dood vogeltje volgens John),  kolére zeg, thuis toch maar eens iets aan gaan doen…. Vooral ook erge dorst, maar geen water bij (dacht dat de fles nog in de auto lag, maar helaas)

Het was een mooie blik op de Weißensee, ff op een bankje gezeten, genieten van de stilte en het uitzicht en weer langzaam naar beneden schuifelen zonder te vallen. Ondertussen gaf de temperatuur 30 graden aan.

De Weißensee staat bekend om z’n alternatieve Elfstedentocht die hier jaarlijks (denk ik) wordt gehouden. Daar komen vele Nederlanders op af en wordt er van alles nagemaakt zoals de brug van Bartlehiem en ze moeten dan 200 km schaatsen om zo’n alternatief Elfstedentochtkruisje te krijgen. Het meer is maar 11,6 km lang en volgens mij gebruiken ze maar een gedeelte dus reken uit hoeveel rondjes het zijn. Tijdens het rijden langs het meer kwamen we ook een grote schaats tegen, dus het bewijs, die moest ff op de foto natuurlijk.

We zagen een supermarkt, de Billa, stoppen voor wat drinken, morgen de koelbox maar mee de auto in.

Via een mooie route (Greifenburg, Waidach, Kӧtschach) kwamen we aan in Trӧpolach het was ondertussen tijd voor iets lekkers, we kregen wat trek, bij bakker Moritz gestopt voor een stuk gebak met een cappuccino en ff gebruik maken van het toilet.

Weer in de auto de weg vervolgd omhoog  door de Karnische Dolomitenstrasse naar het plaatsje Nassfeld, (net voor de italiaanse grens) waar je met de kabelbaan omhoog kunt voor een mooi uitzicht (ook een tip van Ank). We hadden van haar ook 2 pasjes voor de omgeving gehad en hiermee konden we gratis omhoog.

Eenmaal aangekomen was het kwart voor 4, er stonden bijna geen auto’s meer. Wij toch maar naar de kabelbaan gelopen, deze man vertelde dat de laatste rit terug om 4 uur was, dus tja wat doen we het was inmiddels 10 voor 4. Nou zeiden wij dan komen we nog wel een keer terug, ach zei hij je kunt naar boven en gelijk weer naar beneden gaan dat doen er zoveel. Dus oke wij in de stoeltjeslift omhoog, schitterend uitzicht, boven aangekomen zagen we nog een skywalk maar ja de tijd was op dus maar gelijk weer naar beneden (komen nog wel een x terug). Weer beneden was die man alle stoeltjes er af aan t halen. We zijn toen nog naar Sonnleitn gereden, maar hier was niet veel alleen een groot Robinson hotel. Echt een skigebied hier  maar vele liften deden t niet.

We hebben toen maar besloten vast iets te gaan eten voordat we naar het app zouden gaan dan hebben we de avond lekker voor ons zelf. Dus op de weg naar Nassfeld stond er een blonde vrouw te liften, we hadden haar met gaandes ook al zien lopen, dus John stopt en ze vraagt of we haar in Trӧpolach willen afzetten, prima spring maar achterin.

Deze vrouw heeft de hele weg zitten babbelen met John (in t duits) . Ze woonde in Wenen en was bij haar ouders in Hermagor op bezoek, toen ze hoorde dat we daar naartoe moesten hebben we haar  maar helemaal thuis afgezet, kleine moeite, was wel grappig en we hadden haar van de dood gered (zei ze)  Lopend was ze nog wel een aantal uren onderweg geweest.

Nog even een supermarkt aangedaan voor wat desperado biertjes en lekkere ham en toen op naar ons dorpke voor wat eten. Bij hetzelfde tentje van gisteren hebben we zitten eten, smaakte weer goed.

Rond een uur of kwart over 6 waren we in ons app. Op het balkon gezeten en de mails, apps doorgenomen (heel belangrijk hihi) en toen aan dit verslag begonnen, is toch een aardig stukje geworden, zo maar online zetten en de foto’s erbij zoeken.

Tot mèrgen!!