Slovenië/Italië maandag 31 augustus 2015

Om 8 uur liep Johns wekkertje af en zijn we langzaam opgestaan, we hoorde dat iemand de mand met ontbijt voor de deur neerzette, dus de koffie konden we aanzetten en de tafel klaarmaken en eten maar. John had natuurlijk nog wat te regelen voor zn werk dus bellen en dat duurde ff. Was het nog 10 uur voordat we vertrokken. Eindelijk in de auto op naar de Wurzenpass, dat was zo’n 3 kwartier rijden en we hadden geluk de weg was open. Stel je voor kom je hier is ie afgesloten om wat voor reden dan ook. Deze pas is alleen toegankelijk voor auto’s zonder aanhangers, caravans… De wegen zijn soms erg stijl 18%, dat was klimmen en dan kom je een stel fietsers tegen puffend hijgend naar boven, waar beginnen ze aan. Ieder zn ding zullen we maar zeggen.  Opeens doemt er de grens met Slovenië op, wij ff gestopt om dat grensbordje op de foto te zetten gelijk zie je nog een nederlandse auto stoppen, maar er was verder niks te zien als een supermarkt, zie je ze echt zo kijken van waarom stoppen zij hier hahaha.

Via Kransjka Gora richting de Vrsic pass, deze was echt super mooi, iets van 50 haarspeldbochten door een bosrijk gebied met vele mooi uitzichten, waar we steeds weer die Nederlanders tegenkwamen. Op 1 punt waar zij ook stonden te kijken zei dat vrouwtje van jullie komen toch ook uit Nederland, ik zeg ja, oh zie je dan zijn we nu met alleen maar Nederlanders. Ik zeg die weten de mooie plekjes wel te vinden hè? Ja ha ha…. Stond nog een jong stelletje bij die uit Hilvarenbeek kwamen en die 4 oudere uit Rijssen. Nou ff gebabbeld en foto’s gemaakt en weer verder gereden.

Overal zagen we koeien die op de weg liepen.

Bij een Russische kapel nog gestopt, hier stond een oud manneke ons uitleg te geven in het engels. De Russische krijgsgevangenen hebben deze pass aangelegd onder toeziend oog van de Oostenrijkse soldaten in de eerste wereld oorlog. Door een lawine zijn er honderden mensen omgekomen en daarvoor hebben ze deze kapel neergezet als herdenkingsmonument. Volgend jaar staat het er 100 jaar.

Na weer wat geslingerd te hebben kwamen we op het hoogste punt 1611 m. Hier was het best druk dus ergens een plaatsje gezocht voor de auto dan zou ik snel een foto maken, maar toen ik weg was, was er in de tussentijd een vrouwke op dr fietsje aangekomen die geld kwam halen om hier te parkeren, dus t was of 3 euro betalen (waar ze de wegen mee onderhielden) of doorrijden!!. Nou John netjes betaald en toen is hij ook maar uitgestapt en zijn we naar de andere kant gelopen waar je een mooi uitzicht had. Jammer genoeg stond wel de zon verkeerd zodat de hoge bergen wat heiig waren.

Weer in de auto en verder karren naar beneden dit keer, bij bocht 48 (dus bijna beneden) zijn we gestopt bij een standbeeld van Dr. Julius Kugy, deze goede man heeft zich ooit ingezet om de natuur in dit park (Triglav) te behouden.

Toen we de pass uitgereden waren zijn we nog in een klein kapelletje geweest.

Het jammere was wel dat de rivieren zowat droog stonden anders was het nog mooier geweest, op sommige plekjes stroomde wel wat water en daar hebben we ook ff gestopt voor een foto, wat denk je komt er weer een liftster naar ons toe. Of we haar niet in Bovec af wilde zetten, nu ging de weg alleen maar die kant op dus zeggen dat we daar niet heen gingen, ging niet. Dus ja hoor maar we kijken eerst hier wat rond.

Toen we weer naar de auto liepen stond ze al te wenken, niemand die verder voor haar stopte. Ze stapte in en zei dat ze haar voet bezeerd had en dat de rest vd groep al verder was gelopen. Nou oke dat kan. Wij haar 5 km verderop gedropt in dat plaatsje, hebben toen zelf ook maar ff wat gegeten en gedronken. Zitten we aan tafel wie komt daar flink aangestampt dat vrouwke die we net afgezet hadden, maar er was weinig te zien dat ze een zere voet had. Ze zag ons denk ik niet pas toen ze haar drankje op had en weg wilde gaan zag ze ons en zwaaide ze  heel blij en toen liep ze ineens weer mank hahahahaha. Echt kei stom dit.

Wij hebben de route ook weer hervat en via de Passo del Predil reden we Italië binnen bij het Lago del Predil zijn we gestopt, ook hier stond het meertje vrij leeg, dat was wel jammer, hebben paar foto’s gemaakt en ff nog op een bankje tussen de bomen  gezeten om ons fruit op te eten wat we vanmorgen bij t ontbijt hadden gehad. T waaide keihard en kregen kippenvel, tijd om weer te gaan terwijl het de hele dag weer bloedheet was.

De planning was om in Tarvisio nog een stop te maken en de leermarkt te bekijken maar hadden we niet zo’n zin meer in.

De tomtom ff opnieuw ingesteld en via de b weg zijn we naar de Nassfeld Pass gereden. Ook weer een zeer mooie weg als de rivier niet droog zou staan.

Kwamen weer koeien midden op de weg tegen met een grote bel om de nek die moesten ff vastgelegd worden. Weer in Oostenrijk kwamen we door het skigebied Nassfeld waar we zaterdag ook waren. Slingerend naar beneden nog bij de Bodensee gestopt een klein meertje en daarna in Hermagor wat gegeten.

Om kwart voor 7 waren we thuis na een lange zeer mooie dag.