Donderdag 2 september 2021

Vanmorgen op tijd eruit want we willen een grote route gaan rijden. Na het ontbijt zijn we dan ook vertrokken richting de Salza waterval, hier aangekomen wisten we niet goed waar we heen moesten want het stond erg slecht aangegeven, maar op goed geluk het juiste pad genomen en de kortste route naar de waterval, hier was het rustig  met af en toe iemand die langskwam.

Daarna doorgereden naar de Stoderzinken panoramastraat, dit ging best stijl omhoog en de weg was ook vrij smal, onderweg naar boven had je een mooier uitzicht dan op de aangegeven parkeerplaatsen, helemaal boven was een restaurantje en hier hebben we een koffie gedronken, er stond ook een hele filmploeg, met tig trailers, geen idee waar het voor was. Koffie met gebak smaakte goed in het zonnetje wat al best goed fikte, nog ff geplast en weer door naar beneden, halverwege was net een bus met mensen gedropt die met een ziplijn naar beneden gingen, zag er heel gaaf uit, zwevend van de berg aan een stalen draad. 

John had in het restaurant een kaart gekocht voor deze route en we kregen nog eens extra korting, anders hadden we dat bij de uitgang moeten doen. Nu was ie maar 12 euro.

We hebben miepie ingesteld op Obertauern, dit is een ski-oord en ooit in 1965 hebben de Beatles hier de sneeuwscene voor de film Help opgenomen. Ze hebben een monument van hen hier staan.  De route er naar toe was schitterend mooi, helaas kun je nergens stoppen voor een fotoshotje. In Obertauern aangekomen was  het ff zoeken waar precies het monument stond, we zagen het op een heuvel staan maar hoe komen we daar, ze waren ook net met de weg bezig en t verkeer mocht om beurten rijden,  we hebben de auto gewoon ergens langs de kant gezet en zijn gaan lopen maar we konden niet verder er stond een hek, naast een brug was een priveweg en hier kwam je er langs, dus ik ben gaan lopen en John heeft de auto gehaald hij had last van z’n heup….

Paar foto’s genomen en ineens hoorde ik gevloek en zag ik john omhoog krabbelend in t gras bezig, bleek dat ie met z’n goeie pata’s in een koeievlaai was getrapt en uitgegleden op wat keien. Z’n pols deed zeer en heel z’n schoenen en randje van zn broekspijp onder de stront. Ik kwam niet meer bij, ik moet er nu weer om lachen nu ik dit typ.. gelukkig had ik m z’n sportschoenen mee laten nemen in de auto, dus kon hij die mooi aantrekken. Het andere paar proberen zo goed mogelijk schoon te maken…zo de rit kon weer verder… en met z’n pols viel het denk wel mee, heb m er niet meer over gehoord… 

We hebben de route hervat en na een eindje kwamen we burcht Mauterndorf tegen, hier de afslag genomen, auto geparkeerd, er was net een bus met mensen leeggestroomd en je moest weer zo’n muffig benauwd mondkapje op dus hadden we weinig zin om het kasteel van binnen te bekijken, vandaar alleen van buitenaf wat foto’s. 

Het was ondertussen al half 4 en we moesten nog wel een eindje rijden en omdat we via de Sölkpas terug wilde rijden wisten we niet hoe lang we erover zouden doen.

Vanaf het plaatsje Tamweg hebben we de 96 genomen richting Murau totdat we onderweg een bordje Sölkpas tegenkwamen. 

Bij een meertje gestopt hier zaten wat mensen te vissen en er stond een houten kerktoren in het water, goh waar hebben we dit meer gezien?. (In de Reschensee)

Ik wilde met m’n mobiel een foto maken kon ik m nergens meer vinden, overal gezocht in het vakje bij de deur onder m’n stoel, in de cameratas, nergens, ik denk is ie dan uit m’n broekzak gevallen daarstraks bij die burcht? John ging mij bellen en m’n Fitbit ging af dat betekende dat hij in de buurt moest zijn want anders krijg ik geen melding en bleek ie toch in het deurvakje te liggen, pffffff gelukkig, zou toch zonde zijn.

Wat foto’s gemaakt en de route weer herpakt, wat een mooie uitzichten met heel veel watervalletjes in de bergen, helaas kon je niet stoppen of je kon er slecht bij om een foto te maken. Op het hoogste punt van de pas 1790m nog even gestopt en daarna kon de afdaling beginnen, we kwamen uit op de weg waar we vanmorgen ook gereden hadden, dus al dichtbij het hotel… tegen 6 uur waren we er…

Ff chillen op de kamer en dan dalijk hapje gaan eten. 

de eigenaresse kwam ons na het eten meedelen dat er voor de laatste x dit seizoen een dorpsfeestje was met fanfare, dus we zijn er ff gaan kijken was wel grappig, de muzikanten werden steeds voorzien van bier hahaha zullen ze straks nog zo goed fluiten??  t was best fris dus na 3 nummers hielden we t voor gezien.