Maandag 12 september 2022

We hebben onszelf een uitslaapochtend gegeven. Toch was John al om 8 uur wakker en Manon had al geappt dat ze baantjes had getrokken in het zwembad. Om uur of 9 zijn we eruit gegaan en hebben we wat foto’s gemaakt bij het zwembad en John heeft wat gefilmd, Manon lag er nog steeds met een boekje en Johan was nog in diepe rust toen we hem gingen wakker maken om te gaan ontbijten. De man vd ontbijtzaal had gezegd dat het ontbijt al klaar stond Haha, ja het was van half 9 tot half 11. Om half 10 zaten we aan tafel, ze hadden lekkere dingetjes, niet veel maar wel wat we lekker vonden. Hij maakte voor ons een cappuccino klaar en voor John een grote koffie. Het andere Nederlandse stel kwam ook binnen en eigenlijk hebben we de hele tijd met hun zitten kletsen tot het al weer 10.40 was. Zij gingen vandaag naar het strand en wij gaan naar Ostuni. Het was weer een heel gedoe om uit dit doolhof van smalle straatjes te komen, we zaten bijna vast tussen de muurtjes maar de TomTom gaf dit padje aan dus John moest door dit straatje…pffff toen we er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen kwamen we op de SS16 uit door ons omgedoopt tot a16, alhoewel het niet te vergelijken valt, wat een gaten soms hier in de weg zeg. In het donker zie je ze echt niet. Eerst zijn we gaan tanken, daarna koers gezet naar de parkeerplaats in Ostuni, het was niet zo ver rijden, we zagen het stadje  liggen op een berg, het witte stadje. 

De TomTom stuurde ons weer een onmogelijk weggetje in. John stopte omdat we mooi zicht hadden op het stadje, wij lopen een stukje om het goed vast te kunnen leggen horen we ineens een gekwijk naar ons, blijkbaar stonden we op privé terrein en dat vrouwtje bleef maar blaten zeg… nou rustig maar we gaan al weg…wij de auto weer in en door karren. Bij de parkeerplaats kwamen we uit en er was weer geen plek dus hebben we de auto toch maar ergens neergezet waar er nog meer stonden vlak naast de parkeermeter. Het was een heel gedoe om een kaartje te nemen, maar uiteindelijk toch gelukt. De telefoon wees de route aan en zo kwamen we in het oude gedeelte bij de obelisk van Sant Oronzo. Deze wordt gewijd aan de heilige van de stad die Ostuni in 1740 van de plaag spaarde. We zijn doorgelopen richting het gemeentehuis hier zat een kerkje aan vast waar we zijn binnen gaan kijken, toen we buitenkwamen hebben we wat zitten drinken bij Garibaldi, het was 26 graden maar in de zon bloedheet. Toen we weer vocht genoeg in ons lichaam hadden zijn we omhoog gaan klimmen door smalle straatjes met vele winkeltjes, dan merk je eigenlijk niet echt dat je omhoog moet lopen. Bovenop de hoogste heuvel stond de Duomo van Ostuni een laatgotische kathedraal waaraan men begonnen is in 1435 en 60 jaar later is hij voltooid. De deur was dicht dus we konden de binnenkant niet bekijken. Ertegenover had je een mooie boog, we zijn er onderdoor gelopen tot we op een uitkijkpunt kwamen en de zee zagen liggen. Dooreen wirwar van straatjes zijn we op ons gemak naar de auto gelopen. We hebben de TomTom ingesteld naar de volgende parkeerplaats van het stadje Martina Franca. Onderweg kwamen we langs heel veel Trulli huisjes, echt heel mooi. In het stadje hebben we onze auto vlak naast een andere Nederlander gezet, we hebben toch al wel een paar NL auto’s gezien dus we zijn niet de enige gekken die 2000 km rijden om hier te komen. Weer de foon ingeschakeld om in het oude gedeelte te komen. Stukje omhoog klauteren tot we op een pleintje kwamen. We hadden best trek gekregen dus zijn wat gaan drinken en vroegen aan die man of ze wat te eten hadden, hij zei ik heb een panini met lekker vlees en kaas en zei wacht ik laat het even zien….zag er heerlijk uit dus wij zeiden doe er maar 4. Hij zei als je het niet lekker vindt eet ik het wel op. Maar natuurlijk vonden we het lekker en hebben we het allemaal zelf opgepeuzeld. Ondertussen kwamen er steeds hordes mensen voorbij met een gids… We kregen het “we zijn er bijna” idee bij. Onze buik was weer gevoed dus konden we weer op pad, veel Nederlands gehoord hier. 

We zijn eerst teruggelopen naar de statige poort in barokstijl, de Porta Santo Stefano, die deel uitmaakt van de stadsmuur. We zagen daar een info zitten dus hebben een plattegrond gehaald. Op naar de basiliek van San Martino, hier hebben we binnen gekeken, mooie kerk, ertegenover stond een deur open en dit was ook een kerkje maar van de buitenkant viel dat niet op maar binnen had je mooie muurschilderingen. We hebben nog wat rondgelopen en hadden het toen wel gezien. 

Op zoek weer naar de auto, ons plaatsje weer ingesteld en tuffen maar. We kwamen nu van de andere kant het doolhof binnen en de TomTom kende het natuurlijk weer niet dus met de foon hebben we weer de juiste weg moeten vinden. De vrouwen zijn uitgestapt en de mannen zijn naar de supermarkt gereden voor drank. Manon en ik zijn naar het zwembad gegaan daar zaten weer 2 nieuwe meisjes die aangekomen waren, van die giechel mutsen. De muggen begonnen irritant te worden dus maar weer naar binnen en toen belde Johan of we de poort open wilde doen. We zijn binnen in de bank geploft en ieder is wat gaan doen, lezen, spelletje en verslag typen. 

Zo ff verzinnen waar we gaan eten vanavond. 

Nou we hebben een flinke tijd zitten zoeken naar een eettentje. Manon had wat gevonden dus wij daar naar toe, was in hetzelfde stadje ( Carovigno) als gisteren alleen lag het op een hoog punt in de stad en Johnny maar karren met z’n grote bak door die smalle straatjes waarin ook nog eens auto’s stonden geparkeerd en de auto,piepte dat we te dicht op iets zaten. We reden steeds maar rond, dus ik had er schoon genoeg van toen zijn we uiteindelijk weer op de normale weg beneden gekomen en naar een restaurantje gereden, maar hier was geen plek voor de auto ik was al uitgestapt om te kijken of de auto er toch kon staan maar nee….en zij zouden ff draaien en dan terugkomen. Ikke wachten kwam Johan aangelopen dat we toch ergens anders gingen zitten want daar was wel parkeerplek voor de auto, gelukkig was het dichtbij, de straat oversteken en stukje lopen. Bij Ristorante Pizzeria Al Boschetto hebben we heerlijk gegeten. 2x pasta en 2x vlees met friet en 2x tiramisu na. Dit keer zijn we foutloos naar de B&B gereden. Omdat er nog meer nieuwe mensen zijn gekomen en alle deuren op de gezamenlijke ruimte uitkomen zijn we gelijk naar de kamer gegaan. Het is nu 23.50 dus t kan wel weer na zo’n dag.